首页 > 诗文 > 番禺调笑 > 拼音版

《番禺调笑》拼音版

宋代洪适

fāndiàoxiào--hóngshì

duìgàiwénlǐngfēnjiāngshuōfānzhīzūnshǔjiànnánzhīgāoqíngzhíshìqiánwénxīnérgōngshāngzòudiàoxiàochǎng

yángxiānhuángwāntóushēngBB227788BB227788rányúnshēnchùfēiyānyángzhísuìfēnjǐnkuàikōnglièxiānténgkōngchítóngjiāruìnéngmíngzhuóqiánrénchìshíhuìzhòngláizhìxíngjīnzuìnán

nánxiántónghuángwāntóuténghǎoyángzhísuìshénxiānshìjiānzhēngshuāngzhìxíngjīnyóujiāruìliúchuán

yàozhōuchuánwénnánhànxuéfēixiānliànyàomíngzhōuzhìdiébiānhánzàohuǐzōngxiánhuāniánwéijiǔyàochányánshícùncùnlúnzhàntiānhuàqiáocǎifǎngliètíngzhǎngbāngrénzuòhánshí

hánshírénzhīcǎolínliúluóyǐnyángchūnyǒujiǎosēnshuānghuānshēngyángzhōubiānyàozàochéngchénjiǔyàoshí

hǎishānlóugāolóubǎichǐěryánchéngxióngfēngjīnmèiqīngyúnlóngshāncháohǎitāoqīnàncháoshēnglóuqiánxiāoshēngxiāngguīqiángpáiduòxìnguānliánbànghuíwàngzhōngshānjiēhuò

huòguīfānguòchuīxiāoxiāngyīnglóuqiángāolàngfēngxiānchàngshēngshānzuǒchuángyāoyuèqīngyúnchénfēitánjīngzuò

xīnxiàngnánguóyīnghuázhòngfāngxīnshēngjiàshuāngwèizhīchánguìnéngxiāngshìrénjiāncǎoxiāngqīngjiéruǐzhǎngyíngsuìpiànruìyúnyíngbǎoshuǐshěnwèishèwèishèngsānxūnmíngshì

míngshìhuāèrgāoqīngliánfāngruǐpiànyúnshēngbǎoxièshěnsuìshèxiāngshèngxūnchéngxīn

cháohàntáiwèituófānyuǎnwángrénzhǐyòngyánhuíjuéqiángsuìlìngEEAA22EEjiéhuànjīn使shǐguīshíqiānjīntuócháohànxīnqīngkuíhuògāotáiqièxīngchénhòudàidēnglínzòuyīn

yīnchuánjiāzuògàihǎijīngchuángkāiguānxiáfēiqīngyóuhǎoshìdēnglínxíngdāngshícháohànxīnqīnghuòwàngduànzhǎngānchéngguō

tíngzhīkǒukòngnánmíngshuízáoshānjiānzhùtíngkuībèiquējiāolóngyuèyuǎnjiànsāngcháoshēngshènlóupiāomiǎoqíngtiānpéngbīnfānjièfēngshìpéngláiwàngqīnānqīngzhōulíngruòshuǐ

ruòshuǐtiānxiāngzhīgāotíngdōngwàngyánggǎogǎochénguāngchūpéngláiwǎngníngzhǎntiānpéngchì

jiànjiànqīngquánxiēshēngchāngduōjiéshíqīngānjiàdānxiāowànxiāngchuánhuàchéngrándānzàoliúyánxuétáozhúliánshānxiānjìngbiéniánniánzhèngyuèsǎosōngguānfēigàiqīngchéngshǎngjiājié

jiājiéchūchūnyuèfēigàiqīngchéngzūnlièānjiàcháojīnquēdānzàofēnliúyánxuéshānzhōnghuāxiàoqínhuángzhuō殿diànhuāngliángshè

tānquánguānglángànjiāofánzhōngyǒutānquányǒngshíménbēi便biàn使shǐrénxīngǎishǔjīnzhūwànshìhūnjìnshíxiánzhuóshuǐshīxīnzhuǎnzhǐjīnfāngshànzhēnqīngquángōngyǐn

yǐntānquánshuǐshānjuānjuāngānshì怀huáijīnshìbǎosuírénwǎngshòuèmíngnánzhēnqīngfāngduānwèi使shǐjūnzhuānměi

shěnxiāngyánwànguóchǐxiāngDD112255zàiguīláiyǒuhángshuírénzuòfāngxīnguānjīnqièníngpiàncángyǐnquántàishǒuhuíguāshùsōusuǒyuèzhuāngzhōuwèihuìcóngbàngyánshěnxiāngtóushēn

shēntíngzhōuchùzhǐkǒngyuèzhuāngxiāngrǎnxiāngjiàntóuzheshuǐzhōngguīlìnggōngzǎowǎnhuícháozhechíliúmíng

qīngyuǎnxiáyāozhīchǐliùdàinánshuāngbìnfēnghuánqiǎozuòzhuāngrénjiānshìshānjiānshēnzàixiāngxiāngnánláiwànzhōuchūxiēsānxiázhòngguòjiǔbiéhuánliúzhezhuìxiāngguīxiàngqīngshānxiàomíngyuè

míngyuèzhōuchūxiēsānxiázhòngguòjīngjiǔbiéhuánliúrénjiānshuōshīchángqiānjiéxiāngcháoliúquányànsuǒqīngshānchóujué

zi

nánhǎifánhuázuìchéngguōshānchuānxiónglǐngwàizōngjiāhuàchuíqiānzàizhúbānbānzàiyuánrónghǎoxīnshēnggǎidiàoxiàohuāqiánfēnduìgāohuìzūnléiduìxiàoyǎnrōngrōnghuípànlàiyánchàngméiwāndàixiángfèngjīngluánduōtàiqīngfēngyòngqiánmǎizuìfángdàozài

qiǎnduìshíméizhēngyànyǎnhéngDD7744BBxiùhuífēngchéngjiàngpiāohuāxiāngjuǎnsuìyuèlínquèliǎngsānshēngzhōngxiāngjiānghǎo

洪适简介

唐代·洪适的简介

洪适(1117~1184)南宋金石学家、诗人、词人。初名造,字温伯,又字景温;入仕后改名适,字景伯;晚年自号盘洲老人,饶州鄱阳(今江西省波阳县)人,洪皓长子,累官至尚书右仆射、同中书门下平章事兼枢密使,封魏国公,卒谥文惠。洪适与弟弟洪遵、洪迈皆以文学负盛名,有“鄱阳英气钟三秀”之称。同时,他在金石学方面造诣颇深,与欧阳修、赵明诚并称为宋代金石三大家。

...〔 ► 洪适的诗(591篇)